کـوله‌بـار معـصیت دارم ببـین دلواپسم            باز هم درمانده‌ام خوردم زمین دلواپسم

دل به بیگـانه سـپردم قـسمـتم آخر نشد            تا که باشم با تو یک شب همنشین دلواپسم

بسکه از تو دور ماندم شاهدی آخر دلم            با ریـا و بی‌حـیایی شد عجـین دلواپسم

بد ضرر کردم که وابسته به این دنیا شدم            تیره شد قـلبم که حالا اینچـنین دلواپسم

شهر پُر شد از گناه و بی‌تفاوت مانده‌ام            وای بر من که ندارم دردِ دین دلواپسم

در به رویم باز کن آقا که غیر از خانه‌ات            دائما شیطان نشـسته در کـمین دلواپسم

می‌شود لطفی کنی آقا بگویی می‌رسی            در کنارم لحـظه‌های واپـسـین دلواپسم

تو فقط دست مرا بگذار در دست حسین            راهی‌ام کن کربلا در اربعـین دلواپسم